عارف سترگ، مرحوم سید علی قاضی، در سیزدهم ماه ذی الحجة الحرام سال ۱۲۸۲ه.ق، در تبریز چشم به جهان گشود.
پدر وی سید حسین قاضی، انسانی بزرگ و وارسته بود که در محضر حضرت آیت الله العظمی میرزا محمد حسن شیرازی زانوی ادب به زمین زده و از شاگردان برجسته حلقه درس او به شمار می رفت و از سوی او به تصدیق اجتهاد نایل آمده بود.
* تحصیلات:
سید علی قاضی از ابتدای جوانی به کسب گوهر دانش نزد پدر بزرگوار سید حسین قاضی و میرزا موسوی تبریزی و میرزا محمد علی قراچه داغی همّت گمارد. پدرش به علم تفسیر علاقه مند بود و در آن علم ید طولایی داشت. سید علی آقا، خود تصریح می کند که مقداری تفسیر را خدمت پدر خوانده است. همچنین ادبیات عربی و فارسی را نزد شاعر نامی و دانشمند معروف، میرزا محمد تقی تبریزی معروف به حجت الاسلام و متخلص به نیّر آموخته و از وی اشعار زیادی به فارسی و عربی نقل می کرد. شعر طنز او را نیز که هزار بیت بود، از بر کرده بود و می خواند.
مرحوم قاضی در سال ۱۳۰۹ق در سن ۲۶ سالگی به نجف اشرف و محضر شاه ولایت، علی (علیه السلام) مشرف شد و تا آخر عمر، سایه نشین آن شجره طوبی بود و آن جا را موطن اصلی خویش قرار داده بود.
آیت الله سید علی آقا قاضی از زمانی که وارد نجف اشرف شد، جز یک بار از آنجا خارج نشد، آن هم آنگاه که به اذن سلطان ولایت، علی مرتضی(علیه السلام)، برای زیارت حضرت امام رضا(علیه السلام) حدود سال۱۳۳۰ق، به ایران سفر کرد. پس از آن، به تهران بازگشت و مدت کوتاهی در شهرری در جوار شاه عبدالعظیم اقامت گزید.
* اساتید:
فاضل شربیانی، شیخ محمد حسن مامقانی، شیخ فتح الله شریعت، آخوند خراسانی، عارف کامل حاج امامقلی نخجوانی و حاجی میرزا حسین خلیلی.
او به ویژه از بهترین شاگردان استاد اخیر (مرحوم خلیلی) به شمار می آمد که در خدمت وی گوهر تهذیب اخلاق را تحصیل کرد. وی، از سن نوجوانی تحت تربیت والد گرامی اش، آقا سید حسین قاضی بود و جوهره حرکت و سلوک او از پدر بزرگوارش می باشد. بعد از آن که به نجف اشرف مشرف شدند، نزد آیت الله شیخ محمد بهاری و آیت الله سید احمد کربلایی معروف به واحد العین، به کسب مکارم اخلاقی و عرفانی پرداخت و این دو نیز از مبرزترین شاگردان ملاحسینقلی همدانی بودند.
آقا سید علی قاضی در عراق، به خدمت جمعی از اکابر اولیا رسید؛ از آن جمله سال هایی چند تحت تربیت مرحوم آقا سید احمد کربلایی معروف به واحدالعین، قرار گرفت و از صحبت آن بزرگوار به درجات اولیای ابرار ارتقاء یافت.
* درجه اجتهاد:
آیت الله قاضی در سن ۲۷ سالگی به درجه اجتهاد نائل آمد.
* جامعیت علمی:
ایشان در لغت عرب بی نظیر بود. چهل هزار لغت از حفظ داشت. شعر عربی را چنان می سرود که اعراب تشخیص نمی دادند سراینده این شعر عجمی(غیر عرب) است. در تفسیر قرآن کریم ، ید طولائی داشت.
* تقید تام به آداب شرع:
آیت الله قاضی آن قدر خود را به ضوابط و آداب شرع و رعایت مستحبات و ترک مکروهات ملزم ساخته بود که امری از محبوب فرو نماند و آن قدر بر آن اصرار کرد که به حسب طاقت بشری هیچ مستحبی از او فوت نشود، تا آن جا که بعضی از مخالفان و معاندان می گفتند: «قاضی که این قدر خود را مقید به آداب کرده، شخصی ریایی و خودنما است».
خود او می گوید:
چون بیست سال تمام چشمم را کنترل کرده بودم، چشم ترس برای من آمده بود؛ چنان که هر وقت می خواست نامحرمی وارد شود، از دو دقیقه قبل، خود به خود چشم هایم بسته می شد و خداوند به من منت گذاشت که چشم من بی اختیار روی هم می آمد و آن مشقت از من رفته بود.
* رحلت:
پرنده روح این مرد شیدایی، روز دوشنبه چهارم ماه ربیع المولود سال ۱۳۶۶ه.ق، مطابق هفتم بهمن ماه در نجف اشرف به ملکوت قدس پرواز کرد و پیکر پاکش در وادی السلام نزد پدر آرمید. مدت عمر شریفش، هشتاد و سه سال و دو ماه و بیست و یک روز بوده است.
١- بلحاظ قانونی هر فرد مسئول محتوای نظر ارسالی خود است ،که از طریق قانون با آی پی شناسایی و پيگيرى می شود