شرح مختصری از تاریخ اسلام
تاریخ اسلام با بعثت پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم)، در عربستان آغاز می‌شود. اما اهمیت بررسی شخصیت آن حضرت به عنوان آورنده اسلام و نیز بررسی اوضاع عربستان مقارن ظهور اسلام، برای پی بردن به تحولاتی که با بعثت پیامبر در آن جامعه صورت گرفت، موجب می‌شود که معمولاً بررسی تاریخ اسلام از میلاد پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) یا حتی پیش از آن، آغاز گردد.
سال اول بعثت پیامبر در تقابل با مشرکین مکه گذشت که در مقابله با دعوت پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) به شدت موضع گرفته، سالهای سختی را برای پیامبراسلام و پیروان او رقم زدند، تا اینکه پیامبر اسلام از مکه به مدینه هجرت نمود و حکومت اسلامی را در آنجا پایه گذاری نمود.
آن حضرت تا سال ۱۰ هجری که وفات نمودند، توانستند مکه را فتح نمایند و اسلام را به بخش عمده ای از شبه جزیره عربستان گسترش دهند. پیامبر در آخرین سالها، به امپراتوری‌های اطراف خود نامه فرستاد و آنها را به اسلام دعوت کرد.
پیامبر به دستور الهی، امام علی (علیه السلام) و پس از او سلسله ای از فرزندان و نوادگان آن حضرت را به عنوان خلیفه و امامان پس از خود، به مردم معرفی نمود، اما پس از وفات آن حضرت، ابوبکر به کمک عمر بن خطاب به عنوان جانشین پیامبر، حکومت اسلامی را در دست گرفت و پس از او عمر با تعیین ابوبکر و عثمان با حکم شورایی که اعضای آن توسط عمر تعیین شده بود به حکومت رسیدند.
در زمان این سه نفر، مسلمانان از ضعفی که در دو امپراطور مجاورشان یعنی ایران و روم وجود داشت استفاده نموده، شروع به فتح سرزمین های مجاور نمودند که عده ای از مردم این سرزمین ها در همان هنگام فتوحات و برخی دیگر در سالهای بعدی به اسلام گرویدند.
در پایان حکومت عثمانی، قلمرو اسلام شامل پنج ايالت شبه جزيره عربستان، مصر، عراق، ايران و شام بود.
* تاریخ اسلام در پهنای گسترده‌ای از قلمرو اسلام به چند دوره ی عمده زیر قابل تقسیم است:
_ بعثت و حیات پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم)
_ خلفای نخستین
_ خلافت بنی امیه
_ خلافت بنی عباس
_ دوران حکومت‌های محلی
_ شمال آفریقا (غرب اسلامی)
_ مغولان تیموری (هند)
_ عثمانی‌ها (آسیای صغیر)
_ صفویان (ایران)
_ حکومت‌های دیگر تا دوران معاصر در قلمرو اسلام.
پس از کشته شدن عثمان در سال ۳۵ هجری توسط مردمی که از او به خاطر ظلمها و تبعیض هایش ناراضی بودند، مردم به صورت خودجوش به سراغ امام علی(علیه السلام) آمده و با آن حضرت بیعت نمودند و بدین صورت حکومت اسلامی را در دست خلیفه تعیین شده توسط پیامبر قرار دادند، اما معاویه که از زمان عمر، والی شام شده بود، حاضر نشد که ولایت شام را به والی تعیین شده توسط امام علی (علیه السلام) بسپارد و با آن حضرت مقابله نمود.
امام علی (علیه السلام)، در دوران حکومت خود همواره سعی در سرکوب نمودن معاویه نمود، اما به خاطر کاهلی و سرباز زدن مردم از فرمان او، معاویه همچنان در شام به حکومت مستقل خود ادامه داد و پس از شهادت امام علی (علیه السلام)، توانست با نفوذ بین یاران امام حسن مجتبی (علیه السلام) آن حضرت را تضعیف نموده، ناچار به صلح و واگذاری حکومت نماید.
معاویه علی رغم اینکه مطابق با مفاد صلح نامه ملزم شده بود که برای خود خلیفه تعیین ننماید اما او در پایان عمر، حکومت را به پسرش یزید سپرد و امام حسین (علیه السلام) و یاران آن حضرت نیز که برعلیه او قیام نمودند به علت خیانت مردم کوفه در حق آن حضرت در واقعه کربلا به شهادت رسیدند.
پس از واقعه کربلا نیز، هیچ گاه حکومت اسلامی به خلفای تعیین شده توسط پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله)، باز پس داده نشد و آنها وظیفه امامت و هدایت معنوی امت را بدون تصدی امر خلافت ایفا می نمودند و البته همواره تحت نظارت حکومت بودند و از طرف حاکمان اموی و عباسی تحت فشار بودند به نحوی که هیچ کدام از آنها به حیات طبیعی از دنیا نرفتند و هر کدام مستقیماً یا با اشاره یکی از این حاکمان به شهادت رسیدند.
تا اینکه امر امامت به آخرین خلیفه تعیین شده ی الهی، حضرت حجت بن الحسن العسکری (علیه السلام) رسید که خدا غیبت را برای آن حضرت مقرر نمود و شیعه مطابق با روایات خود معتقد است آن حضرت روزی ظهور نموده، حکومت جهانی اسلام را محقق خواهد نمود.
١- بلحاظ قانونی هر فرد مسئول محتوای نظر ارسالی خود است ،که از طریق قانون با آی پی شناسایی و پيگيرى می شود